Χτες βράδυ 12/3/2013, βρέθηκα σ' ένα σεμινάριο του μεταπτυχιακού προγράμματος της "Διδακτικής της Γλώσσας" στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Το θέμα του ήταν "Η Θεατρική Αγωγή ως Γλώσσα και Πολιτισμός: Μια Εναλλακτική Παιδαγωγική Μέσα από την Υιοθέτηση Διαφορετικών Ρόλων και Οπτικών" (Εισηγήτρια: Δρ. Μαρία Ζαννέτου-Παπακώστα - Επιθεωρήτρια Δημοτικής Εκπαίδευση)
Όντας θεατρόφιλος και ερασιτέχνης στο χώρο, μου τράβηξε το ενδιαφέρον να το παρακολουθήσω. Πραγματικά ήταν πολύ καλό και πιστεύω ότι μια ματιά στα σεμινάρια των άλλων προγραμμάτων μπορούν να προσδώσουν μια πιο διεπιστημονική και πολυτροπική εκπαιδευτική παρέμβαση για αυτό που εμείς της ενιαίας ονειρευόμαστε, μια τάξη για όλα τα παιδιά.
Το θέατρο, το δράμα, δημιουργεί νέες οδούς προσπέλασης των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν πολλά παιδιά κατά τη διάρκεια της μαθησιακής διαδικασίας. Επομένως, σχεδιάζοντας ένα μάθημα για όλους δύναται (το δράμα) να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο "διερεύνησης άλλων όψεων της παγματικότητας, στην κατανόηση της δικής τους (των παιδιών) πραγματικότητας και στην εμβάθυνση της γνώσης". Ξεφεύγει από τα στεγανά, συγκροτημένα και πολύ δομημένα μαθήματα, δίνοντας την ευκαιρία στον κάθε μαθητή (και σε όλους) να αλλάξει ρόλο και να αντικρύσει ένα γεγονός, ένα φαινόμενο, ένα πρόβλημα με άλλους φακούς διαφορετικούς αυτών που έχει μέχρι σήμερα είχε συνηθήσει. Αυτό άλλωστε δεν είναι και το μότο των Νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων, η Ανθρώπινη και Δημοκρατική Παιδεία.
Αυτά τα πολύ ελάχιστα για ότι λέχθηκε ψες και σε σχέση με το μάθημα της κυρίας Μαύρου και το σχεδιασμό για όλους. Μέσα στα εναλλακτικά τεχνικά βοηθήματα ας προσθέσουμε και λίγη εναλλακτική τέχνη. Πιστεύω πως το κοκτέιλ θα είναι πολύ δυνατό και ωφέλιμο για όλους, εκπαιδευτικό και μαθητές στο σύνολο τους.